Undrandi??

Það kemur mér mest á óvart að þau skuli vera undrandi yfir þessu. Ólafur Ragnar er búinn að setja ákveðið fordæmi varðandi hvað þarf að gera til að koma málum í þjóðaratkvæði. Ef hann færi að brjóta út frá því fordæmi væri næsta víst að hann neyddist til að segja af sér embætti. Þar fyrir utan, eins og hann sagði sjálfur, þá er þetta framhald af Icesave II og það hefði skotið skökku við ef við, þjóðin, hefðum ekki fengið að klára það mál.

Þá er bara að fylkja liði á kjörstaði og segja nei við þessum lögum. Um að gera að kjósa til stjórnlagaþings í leiðinni. Og kjörstjórnir landsins, væruð þið til í að fara að lögum um almennar kosningar í þetta sinn.

Undrast mjög ákvörðun forseta

Eitt pennastrik

Með einu pennastriki hækkar kjararáð laun dómara um 1/3 af mínum heildartekjum. Ef við berum þetta saman við fullar örorkubætur einstaklings sem býr einn og er ekki með neinar aðrar tekjur þá er þessi hækkun tæp 55% af tekjum hans. MEÐ EINU PENNASTRIKI.

Vissulega er álag á dómurum en hvað með álagið sem er öllum öðrum vegna kreppunnar? Ekki fær restin af samfélaginu slíka kjarabót. Og þetta er þrátt fyrir að verið sé að fjölga dómurum tímabundið. Á sama tíma eykst stöðugt álagið á margar aðrar starfsstéttir og fólki er fækkað í þokkabót, eins og t.d. innan heilbrigðisgeirans.

Ég verð að taka undir með BSRB um að þetta sé mjög athugaverð þróun og hvet önnur félög til að lýsa andstöðu sinni og hneykslan á þessu pennastriki líka.

BSRB átelur launahækkun dómara

Opið bréf til Forseta Íslands

Hér með skora ég á þig að staðfesta ekki lög þau er samþykkt voru þann 16. febrúar 2011 um heimild til handa fjármálaráðherra til að staðfesta samninga,
sem áritaðir voru í London 8. desember 2010, um ábyrgð á endurgreiðslu
Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta til breska og hollenska ríkisins á kostnaði af greiðslu lágmarkstryggingar til innstæðueigenda í útibúum Landsbanka Íslands hf. í Bretlandi og Hollandi og greiðslu eftirstöðva og vaxta af þeim skuldbindingum.

Þegar þessi færsla er skrifuð þá hafa verið skráðar 38.167 undirskriftir á síðu kjosum.is þar sem þú ert hvattur til að neita að staðfesta fyrrnefnd lög. Viljir þú vera samkvæmur sjálfur þér þá ber þér að neita að staðfesta þessi lög. Árið 2004 barst þér undirskriftarlisti með nöfnum 31.752 Íslendinga sem vildu ekki að þú staðfestir lög um fjölmiðla.
Eins og flestir vita þá kom þáverandi þing i veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um þau lög með því að samþykkja frekar önnur lög sem felldu þau fyrri úr gildi. Þrátt fyrir frekar skýr ákvæði í stjórnarskrá Íslands þá komu samt upp spurningar um hvort þér væri yfirhöfuð heimilt að vísa lögum til þjóðaratkvæðisgreiðslu og upp komu háværar raddir um að breyta þyrfti stjórnarskrá í þá veru að fjarlægja þetta ákvæði úr henni. En það hefur ekki enn verið gert.
Með þessu gafstu ákveðið fordæmi sem ég tel að þú hljótir að fylgja eftir. Þegar lög um Icesave II voru samþykkt barst þér aftur undirskriftarlisti, í þetta skiptið með nöfnum 56.089 einstaklinga sem hvöttu þig til að neita að staðfesta þau lög. Og aftur gerðir þú það en í þetta skiptið rötuðu lögin til þjóðaratkvæðisgreiðslu þar sem 98,1% gildra atkvæða sögðu nei við því að lögin ættu að taka gildi.
Í undanfara þeirra kosninga voru margir sem sögðu þjóðina ekki vera færa um að kjósa um svo flókin málefni, þar með talinn hæstvirtur fjármálaráðherra, ef ég man rétt. Aðra eins óvirðingu gagnvart þjóðinni hef ég sjaldan séð af einum af hæst settu einstaklingum þjóðarinnar. Það sem kemst kannski næst því er hin snilldarlausn sem þáverandi forsetis- og utanríkisráðherrar komu með 2004 að fella bara lögin úr gildi.
Með því að neita að staðfesta lög öðru sinni eftir að hafa fengið afhentan undirskriftarlista þá einungis styrktir þú fordæmið sem þú gafst eftir fyrra skiptið.
En af öðrum ástæðum fyrir að þú eigir að neita að staðfesta þessi lög líka má nefna að þessi lög og samningurinn sem þau fjalla um eru með réttu einungis framhald af lögunum sem þú neitaðir að staðfesta seinast og því er rökrétt að leyfa þjóðinni að kjósa aftur um þau. Annað er að þingheimur felldi breytingartillögu um að þessi lög ættu að fara í þjóðaratkvæði með naumum meirihluta 33 atkvæðum gegn 30. Og mátti auðveldlega skilja orð Árna Páls þegar hann gerði grein fyrir atkvæði sínu um þá breytingartillögu að enginn þingmaður Samfylkingarinnar myndi styðja slíka breytingartillögu þannig að þingmenn þess flokks væru tilneyddir til að segja nei. Það verður að athugast að það hefðu einungis tveir þingmenn stjórnarinnar í viðbót þurft að svíkja lit til að þessi lög hefðu farið í þjóðaratkvæði.

Það er mitt mat að þau atriði sem ég hef nú þegar talið til ættu að duga fyrir þig að ákveða að neita að staðfesta þessi lög en til að bæta um betur þá vil ég minna á að það eru einungis 44 einstaklingar sem hafa samþykkt þessi lög. Lög sem eru framhaldstilraun af lögum sem 134.392 einstaklingar samþykktu ekki.

Er ekki rökrétt og sanngjarnt að þjóðin fái aftur að meta kosti og galla þessara laga í almennum kosningum?

Forsetinn fékk frumvarpið í kvöld

Tíma illa varið

Spurning hversu mörgum raunverulega mikilvægum málum hefði verið hægt að koma í gegnum þingið hefðu þessum 208 tímum verið varið í þau í staðinn fyrir þetta eina mál. Alls ekki misskilja mig, þetta mál er mjög mikilvægt en það hefði ekki átt að þurfa nema smá stund, brot af þessum 208 tímum, að komast að hinni einu réttu niðurstöðu: VIÐ EIGUM EKKI AÐ BORGA ICESAVE.
En því miður er það svo að meirihluti þeirra sem sitja á þingi þora ekki öðru en að láta gömlu heimsveldin kúga sig og þar með þjóðina alla. Þau þora ekki að taka áhættuna á að farin verði dómstólaleiðin því þau halda að við munum tapa því dómsmáli.

Mín kenning er hins vegar sú að Bretar og Hollendingar muni aldrei fara dómstólaleiðina að eigin frumkvæði, alveg sama hvað gengur á. Þeir muni hins vegar, ef svo fer að forseti vors neiti aftur að skrifa undir lögin (sem ég vona að gerist) og þjóðin segir aftur nei, bjóða okkur enn þá betri samning og svo enn betri samning eftir það.

Ástæðan fyrir því að þeir muni aldrei fara í mál við okkur að eigin frumkvæði er að það væri alltaf "lose/lose situation" hjá þeim. Á aðra höndina gætu þeir unnið og Ísland verið skikkað til að borga allt saman en þá væri komið dómafordæmi fyrir því að tryggingasjóðir innistæðna væru með ríkisábyrgð og hvorug þjóðin gæti staðið undir því ef þeirra eigin bankakerfi myndi hrynja og þá sérstaklega ekki Bretland. Það þyrfti meira að segja ekki nærri jafn stórt hrun á þeirra mælikvarða til að þeir gætu ekki staðið undir því. Og á hinn bóginn ef þeir myndu tapa því máli og þar af leiðandi kæmi í ljós að við hefðum haft réttinn okkar megin þá væri það "PR Disaster" fyrir bæði Hollendinga og Breta. Þar með væri það staðfest að þessar stóru þjóðir hafi á óréttmætan hátt þvingað litla Ísland til samningagerðar og reynt að þvinga okkar litlu þjóð til að skuldsetja sig í fleiri ár án þess að það væru lagaleg rök með því.

Hér með hvet ég Forseta vor, Ólaf Ragnar Grímsson, til að neita að staðfesta þessi(ó)lög og vísa þessu til þjóðaratkvæðis. Á þann hátt getur meirihluti þjóðarinnar ákveðið að steypa okkur í skuldafen næstu 35 árin eða staðið uppi á móti stóru þjóðunum. Á hvorn veginn sem sú atkvæðagreiðsla færi þá væru í það minnsta aðeins fleiri heldur en 44 hræður sem hefðu valið fyrir þjóðina. Aðeins meira heldur en 0,014% prósent þjóðarinnar sem hefðu valið fyrir hin 99,986% sem búa hér í þessu landi.

Icesave-umræða í 208 stundir

Hvað hefur ríkisstjórnin gert í velferðarmálum?

Svar við samnefndri færslu Ágústar Ólafs varaformanns Samfylkingarinnar.

Þessi nýja ríkisstjórn er jú búin að gera slatta síðan hún tók við en ekki nærri nógu mikið miðað við þær væntingar sem voru gerðar til hennar, þá sérstaklega Samfylkingarhlutans. Það er náttúrulega vitað mál að það sem heldur aftur af henni, að mestu, er náttúrulega Sjálfstæðisflokkurinn. En samt er ýmislegt sem fólk sem ég hef rætt við er ekki sátt við varðandi Samfylkinguna. T.d. er það mat margra að hæstvirtur samgönguráðherra Kristján L. Möller hafi aldrei átt að fá þá ráðherrastöðu. Ágúst Ólafur hefði til að mynda verið mun betra val.

En tilgangur þessarar færslu var aðallega að svara og gagnrýna ýmsa af þeim punktum sem Ágúst Ólafur kom með í færslu sinni "Hvað hefur ríkisstjórnin gert í velferðarmálum?"

Áður en ég tek punktana hans sérstaklega fyrir þá er eitt almennt atriði varðandi lífeyrisþega og almannatryggingakerfið. Hvernig stendur á því að það virðist sem aðaláhersla núverandi ríkisstjórnar varðandi umbætur lífeyriskerfisins og bættan hag lífeyrisþega sé á aldraða? Ekki misskilja mig, bættur hagur ellilífeyrisþega er mjög gott mál en mér, sem öryrkja (og annarra öryrkja sem ég hef talað við), finnst ansi mikið eins og það sé verið að skilja okkur eftir, eins og ég mun ræða hérna aðeins seinna.

Nú var það þannig að þegar annar hópurinn fékk einhverjar umbætur þá almennt fylgdi hinn með. Það er ef að öryrkjar fengu t.d. sérstaka hækkun á einhverju sviði, skerðingarprósentu t.d. þá fékk hinn það líka en nú virðist vera búið að slíta þetta þó nokkuð í sundur. Tek sem dæmi að ellilífeyrisþegum 67-70 ára var lofað 100 þús. kr. frítekjumarki á mánuði og frumvarp þess efnis lagt fram en ekkert gert fyrir okkur öryrkjana. Nú skilst mér reyndar að það sé búið að leggja fram samskonar frumvarp fyrir okkur en eins og þetta hefði verið gert samtímis hér áður fyrr, í sama frumvarpinu. Enda finnst mér eðlilegast að gera það þannig. Fleiri dæmi um nýlegar breytingar og/eða loforð væri hægt að telja hér upp en það væri of langt mál.

Þá kem ég að punktunum hans Ágústar.

1. Gott mál að hækka bæturnar en þessi hækkun er nú þegar horfin í verðbólguna, eitthvað sem þessi ríkisstjórn virðist vera algjörlega máttvana að berjast við. Annað sem ég finn að þessum punkti er þessi sérstaka kjarabót fyrir ellilífeyrisþega sem ekki fá neinar greiðslur úr lífeyrissjóði. Gott mál fyrir aldraða en hvað með þá öryrkja sem hafa ekki áunnið sér neinn rétt til örorkubóta úr lífeyrissjóði? Eða veikindi þeirra eru þess eðlis að lífeyrissjóðirnir neita að framreikna lífeyrisréttindin svo að þeir fá bara brot af þeim bótum sem aðrir öryrkjar sem hafa fengið framreikning fá. Af hverju fáum við ekki svipaða kjarabót og aldraðir? Nú gætu sumir svarað: Þeir fengu það með aldurstengdu uppbótinni. Vandamálið er að það fá allir þá uppbót óháð lífeyrissjóðsgreiðslum. Þá mætti líka spyrja fyrir hönd aldraða sem voru öryrkjar, af hverju er þeim ekki tryggt að þeir fái áfram aldurstengda uppbót eftir þeir verða 67 ára? Þeir sem voru ungir þegar þeir fengu fyrst örorku geta verið að tapa allt að 27 þús. kr. þegar þeir verða 67 ára gamlir.

2. Þetta er eitthvað sem hefði átt að vera búið að gera fyrir mörgum árum, saman ber dóm hæstaréttar um ólögmæti þessarar skerðingar. Í raun ætti að greiða okkur öllum sem hafa lent í þessari skerðingu uppbót talsvert aftur í tímann.

3. Þarna má segja það sama, eitthvað sem hefði mátt gera fyrir löngu og þetta frítekjumark mætti alveg vera talsvert hærra. Það myndi kosta ríkissjóð mjög lítið að hafa þetta hærra.

4. Já, vasapeningarnir hafa hækkað um 30% en hvað er það í krónum talið? 6.755 kr. Finnst einhverjum þetta mikil hækkun? Fyrir utan það að frítekjumark það sem þeir hafa haft var afnumið.

5. Af hverju var ekki sama gert fyrir öryrkja?

6. Þarna kemur einmitt punkturinn sem ég ræddi hérna fyrir ofan. Af hverju var ekki séð til þess að öryrkjar fengju þetta líka og á sama tíma? Eins og staðan er í dag, og er búin að vera lengi, er nánast engin fjárhagsleg hvatning fyrir öryrkja að fara út á vinnumarkaðinn og bæta kjör sín. Fyrir nokkru reiknaði ég út að nettótekjur öryrkja á vinnumarkaði eftir skatta og skerðingu væri um 30% eða 300 kall af 1000 kr. tímakaupi. Væri einhver sem ekki væri öryrki til í að vinna fyrir það? Þetta má líkja við að vera með 70% skatt og gjöld á tekjur. Ég viðurkenni það fúslega reyndar að ég hef ekki reiknað þetta út aftur eftir þær breytingar sem sem hafa komið nýlega eða verið lofað.

Fyrir mér hefur í rauninni eina hvatningin til þess að fara að vinna, þegar ég hef getað það, verið að komast út af heimilinu og finnast ég vera að gera eitthvað af viti.

7. Þetta er mjög gott mál fyrir þennan hóp en mín spurning er: Af hverju var verið að búa til nýtt aldursþrep? Hefði það verið svo dýrt fyrir ríkið að ganga alla leið og fella niður tekjutenginguna hjá öllum ellilífeyrisþegum? Og jafnvel hjá öryrkjum líka? Ekki gleyma því að auknar bætur til þessa hópa, sem og annarra, skilar sér að miklu leyti til baka í ríkissjóð í gegnum virðisaukaskatt og annan jaðarskatt. Því að það er löngu sönnuð regla að meiri tekjur þýðir, hjá nánast öllum, aukin eyðsla.

8. Gott mál. Ekkert út á þetta að setja nema að mögulega hefði þetta mátt vera hærra, en það er alltaf hægt að segja það :)

9. Flott mál en sjá punkt 1.

10. Flott.

11. Átti þessi nefnd ekki að skila af sér fyrst í desember? Og síðan í apríl? Og verður farið eftir því sem þessi nefnd segir þegar hún skilar loks af sér? Hvað ef það kemur í ljós að lágmarksframfærsla sé um 180 þús.? Mun ríkisstjórnin hækka bætur í samræmi við það? Ég trúi því þegar ég sé það.

12. Gott mál, en hvað með þá foreldra sem voru einhverja hluta vegna ekki á vinnumarkaði fyrir greiningu barnsins?

13. Samkvæmt útreikningum Stefáns Ólafssonar prófessors við HÍ þá hefðu skattleysismörk átt að vera komin í um 130 þús. kr. áríð 2006 ef þau hefðu fylgt launaþróuninni. Útreikningar sem Samfylkingin var samþykk, alla veganna á meðan hún var í stjórnarandstöðu. Þess vegna segi ég að þetta sé ekki kjarabót heldur leiðréttingu sem meira segja gengur ekki nærri nógu langt. Þess má geta að elli- og örorkubætur voru, samkvæmt sömu rannsóknum Stefáns, skattfrjálsar fram til 1996 en ekki lengur. Öryrki sem varð öryrki 19 ára, býr einn og hefur engar aðrar tekjur en bæturnar borgar í dag um 24 þús. í skatta.

14. Já en komugjöld allra annarra voru hækkuð til að vega á móti því. Þar með talið hjá öryrkjum og öldruðum. En að mínu mati eru það ekki komugjöldin sem eru vandamálið heldur lyfjaverð. Að það þurfi t.d. að borga fullt verð fyrir sýklalyf, óháð því hver á áð fá þau, er fáránlegt. Bara á seinustu 2-3 vikunum erum ég og barnsmóðir mín búin að þurfa að greiða um 10 þús. fyrir lyf handa barninu okkar. Og nú erum við bara að tala um sýklalyf og eitt astmapúst. Þegar ég sé þessa reikninga okkar, sem eru nú tiltölulega smávægilegir, þá finn ég til með foreldrum þeirra barna sem eru t.d. eyrnabólgubörn eða langveik í þeim skilningi að þau ná sér í allar pestir sem eru að ganga hverju sinni. Ég þekki sjálfur nokkur svona börn.

15.-17. Langt síðan var kominn tími á þetta. Ég lít á þetta eins og punkt 13, leiðrétting, ekki kjarabót.

18. Fyrst, af hverju bara fyrstu kaupendur? Af hverju ekki að afnema þau með öllu? Get ekki séð betur en að núna sé einmitt rétti tíminn til þess þegar að fasteignamarkaðurinn er nánast frosinn.

Og svo langar mig að spyrja, hvernig eru fyrstu kaupendur skilgreindir? Á þetta bara við um fólk sem er að kaupa sína allra fyrst fasteign eða mun þetta líka eiga við þá sem áttu íbúð, seldu eða misstu hana einhverja hluta vegna, fóru út á leigumartröðina (fyrirgefðu, leigumarkaðinn) og vilja kaupa aftur?

19.-20. Gott, en hvað varð um fagra Ísland?

Jújú, ríkisstjórnin er búin að gera helling en betur má ef duga skal. Ég skal segja eins og er að Samfylkingin fékk mitt atkvæði í seinustu kosningum en ég er efins um að hún fái það í næstu kosningum ef hún fer ekki að gera meira í ríkisstjórninni, þá sérstaklega standa við þau loforð sem hún gaf okkur í kosningabaráttunni. Og það er ekki nóg að standa sig í velferðarmálunum, það verður líka að gera eitthvað af viti annars staðar. Staðreyndin er sú að á flestum sviðum er Samfylkingin bara búin að vera að elta og sleikja upp félaga sína í Sjálfstæðisflokknum.

Af hverju er Björn Bjarna til dæmis ennþá ráðherra? Af hverju beitti Samfylkingin sér ekki fyrir því að þessi maður, sem ekkert hefur í ráðherrastól að gera og hefur aldrei haft, væri settur til hliðar? Af hverju heyrðist ekki meira í Samfylkingunni vegna ráðningar Þorsteins Davíðssonar sem héraðsdómara, þá sérstaklega flokksforystunni?

Svona mætti telja upp ansi margar spurningar en ég held að þessi pistill sé orðinn alveg nógu langur í bili.

mbk,

Bergþór H.

Nýtt blogg

Jæja, núna ætla ég að gera aðra tilraun til þess að blogga. Seinast bloggaði ég í kringum og vegna ferðar minnar til BNA haustið 2004 til að sitja námskeið í sjúkraflutningum en bloggið dó fljótlega eftir að ég kom heim aftur. Núna ætla ég að reyna aftur og mun tala um það sem brennur á mér hverju sinni, hvort sem það eru stjórnmál, fréttir, daglegt líf eða eitthvað allt annað. Sjáum hvernig þetta gengur núna.

 Mbk,

Bergþór H.